LottoNL-Jumbo talent Hofland: altijd winnen en verbeteren
Wat goed is, komt snel en dat geldt zeker voor Moreno Hofland. De goedlachse krachtpatser uit Roosendaal kwam in 2013 in een rood-wit-blauwe beloftetrui binnen bij Team LottoNL-Jumbo en heeft inmiddels ook bij de profs zijn visitekaartje afgegeven.
Wat goed is, komt snel en dat geldt zeker voor Moreno Hofland. De goedlachse krachtpatser uit Roosendaal kwam in 2013 in een rood-wit-blauwe beloftetrui binnen bij Team LottoNL-Jumbo en heeft inmiddels ook bij de profs zijn visitekaartje afgegeven. Verzadigd is de Beer uit Brabant echter nog lang niet: “Ik ga dit seizoen voor etappewinst in de Giro d’Italia.”
*De leden van de Team LottoNL-Jumbo-fanclub hebben dit interview vorig week al ontvangen in een exclusieve nieuwsbrief.
Het is oktober 2013. Hofland heeft gedurende zijn eerste seizoen als broodwielrenner al een paar keer aan een overwinning mogen ruiken. In Turkije, Denemarken en Canada noteerde hij derde plaatsen, maar een zege bleef steeds net buiten bereik. In het verre oosten is het aan het einde van het wielerjaar eindelijk raak. Na opnieuw een derde plaats in Beijing, wint Hofland in de Tour of Hainan drie etappes en rijdt hij vanaf begin tot eind in de gele trui.
De naam ‘Hofland’ wordt definitief gevestigd op 2 maart 2014, een jaar en 25 dagen na zijn eerste race in het profpeloton. Als 22-jarig broekie finisht hij achter klassiekerklasbak Tom Boonen en wordt tweede in Kuurne-Brussel-Kuurne. Amper een week later, is de eerste World Tour overwinning een feit. In de tweede etappe van Parijs-Nice moeten erkende sprinters als John Degenkolb en Nacer Bouhanni er in het Franse dorpje Saint-Georges-sur-Baulche aan geloven.
Van zwemmen naar Vlaanderen
Hofland weet dat het snel is gegaan met hem. Op zijn 14e stopte hij pas met zwemmen om te gaan fietsen. “Ik wilde niet altijd maar hetzelfde baantje afleggen.” Echt tijd om bij zijn ontwikkeling stil te staan, heeft het inmiddels 23-jarige talent echter niet. Een nieuw seizoen betekent nieuwe doelen, nieuwe kansen en dat is dan ook waar hij zich compleet op stort. Dit jaar verschijnt Hofland voor het eerst aan het vertrek van de echt grote klassiekers, wedstrijden waar hij zich direct wil laten zien.
“Ik ben klaar voor de grote koersen,” stelt hij. Hoflands voorjaar ziet er als volgt uit: Kuurne-Brussel-Kuurne, Parijs-Nice, Milaan-San Remo, Dwars door Vlaanderen, Gent-Wevelgem, Ronde van Vlaanderen.
“Ik heb vorig jaar in Kuurne en Dwars door Vlaanderen al een beetje kunnen ruiken aan de voorjaarsklassiekers. Ik weet nog dat ik als eerstejaars de Omloop Het Nieuwsblad reed. Dat was op dat moment de grootste schok van mijn leven. Na elke bocht en richting elke heuvel was het volle bak sprinten. Na 150 kilometer was ik helemaal leeg.”
Niet té veel respect
Inmiddels is Hofland een stuk verder. “Ik merk dat ik stappen heb gezet. Het was super speciaal om grote wedstrijden tussen de grote mannen te rijden. Tijdens de eerste twee jaar keek ik mijn ogen echt wel uit, maar nu wil ik echt presteren en kan ik niet al te veel respect meer hebben voor wie dan ook. Nu ben ik tijdens de koers alleen maar bezig met presteren.”
Leren van Vanmarcke
Hofland heeft veel aan zijn ploegmaat Sep Vanmarcke, een klassiekerspecialist bij uitstek. “Sep deelt veel informatie met mij en de rest van de ploeg. Over bandenspanning en het parcours zelf bijvoorbeeld. Hij kent de omgeving als zijn broekzak en weet precies waar je van voren moet zitten. Parcourservaring is in België heel belangrijk met al dat draaien en keren.”
“Sep helpt ons heel graag. Dat is goed voor de ploeg en natuurlijk ook in zijn eigen voordeel. Zelf kijk ik oude wedstrijden vaak terug. Om ervan te leren. Koersen als Gent-Wevelgem, Milaan-San Remo en de Ronde van Vlaanderen heb ik bijvoorbeeld nog niet eerder gereden. Oude beelden terugkijken helpt me in mijn voorbereiding.”
Hofland bekijkt de YouTube-filmpjes van aanvallen op de Kemmelberg, Poggio of Oude Kwaremont terug met een heel bewust doel voor ogen. Hij wil dit jaar zelf schitteren. “Ik wil heel graag top tien rijden in een van die koersen. In Gent-Wevelgem wil ik sowieso in de eerste groep finishen. Als dat niet lukt, ben ik teleurgesteld.”
NK
Het weekeinde van 28 juni staat met rood omcirkeld in de kalender van Hofland. Op die dag wordt in het Drentse Emmen het Nederlands kampioenschap op de weg verreden. “Ik heb als belofte een half jaar met de kampioenstrui mogen koersen en dat is gewoon heel vet. We rijden in Emmen en dus is het parcours waarschijnlijk wel vlak. Als ik goed uit de Giro kom, bestaat de kans dat ik een van de beschermde mannen wordt.”
Dat er met Roompot een nieuwe Nederlandse formatie is opgestaan is geen nadeel voor Team LottoNL-Jumbo denkt Hofland. “Ook toppers als Lars Boom en Niki Terpstra rijden nu met eigen blokjes. De laatste jaren reed iedereen op het wiel van onze kopman, nu moet iedereen naar elkaar kijken,” analyseert de jongeling.
Giro d’Italia
Eerst heeft Hofland zoals gezegd nog ambities wat betreft het grote ronde-werk. “Ik ga in de Giro d’Italia voor etappewinst!” Slechts één keer eerder koerste hij in het land van de pizza en de mode. Dat was in 2009, de Settimana Ciclistica Lombarda By Bergamasca. “Ik ging vroeger wel altijd op vakantie naar het Gardameer, maar veel wedstrijden heb ik er niet gereden.”
Hofland weet wel dat koersen in Italië behoorlijk stressvol is. “Dat heb ik van diverse renners gehoord, ja. Je hebt veel smalle passages door dorpjes met drommen toeschouwers en het is veel draaien en keren. Bovendien is het weer vroeg in het jaar nog behoorlijk onvoorspelbaar. Het spreekt mij allemaal wel aan. Ik kijk er naar uit.”
Rechtzetten
Na de teleurstellend verlopen Vuelta a España van vorig jaar hoopt Hofland in Italië het een en ander recht te zetten. Hij kwam met een heel goede vorm aan in Spanje en wist in de vijfde etappe een derde plaats te pakken, maar kreeg daarna last van een luchtweginfectie die hem in de Tour of Utah ook al dwarszat. “Ik moest aan de antibiotica. Na tien dagen was ik helemaal leeg en kon ik niet anders dan afstappen.”
Zware klapper California
Hofland baalde als een stekker. Niet alleen omdat hij op zijn verjaardag moest afstappen, maar ook omdat hij vanwege een zware klapper in de Tour of California zijn doelen al had moeten bijstellen. “Ik wilde in de VS heel graag goed voor de dag komen, maar die val gooide roet in het eten. Nu ging ik mijn nieuwe doel ook niet halen, dat waren twee flinke tegenslagen achter elkaar. Ik was echt even mijn moraal kwijt. Ik trainde wel, maar echt plezier had ik er niet in.”
De val in California was (een van de) ergste in Hoflands prille carrière. Het gebeurde niet eens in volle koers, maar op de wegen rond een stad met de sprookjesnaam Thousand Oaks ging het goed mis. “Ik reed op achterstand, was gelost. In een blinde bocht kon ik door toerfietsers niet de ideale lijn rijden. Plots vloog ik over de kop. Ik weet niet meer precies wat er gebeurde, maar ik eindigde op de vangrail. Ik wilde opstaan, maar kon niet eens van de grond komen. Ik kon moeilijk ademen en er hingen allemaal mensen boven me. Toen wist ik wel dat het fout zat.”
Wandelen
Hofland moest vanwege een aantal gebroken ribben en een breuk in een ruggenwervel twee weken in de Verenigde Staten blijven. Van de dokters mocht hij niet in het vliegtuig stappen. Zijn vader mocht dat wel en vloog vanuit Nederland direct naar zijn zoon. Samen maakten ze van de nood een deugd aan de Amerikaanse oostkust. “Voor mijn herstel was het goed om te wandelen zeiden de dokters. Samen met mijn vader heb ik al lopend nog Los Angeles verkend. Dat werd nog best gezellig.”
Oltre XR2
Hofland weet zich in zijn doorlopende jacht op succes gesteund door een metgezel. Een metgezel die hem altijd bijstaat, in goede én slechte tijden: de Bianchi Oltre XR2. “De band was vanaf het begin goed, want ik won er direct wedstrijden mee. Ik vind de Bianchi gewoon heel lekker fietsen. Door het extra carbon in de bovenhuis is hij lekker strak en kun je er goed mee manoeuvreren in de sprint. Hij is heel direct en doet precies wat je wil. Wat betreft conform is het ook een fijne fiets. Je kunt zonder problemen lange ritten maken.”
De nieuwe kleuren van de fiets doen Hofland goed. “Ja, ik vind deze fiets een stuk mooier dan die van vorig jaar. Het zorgt bij mij ook voor extra vertrouwen. We stralen nu meer uit. Ik koers persoonlijk ook graag met witte sokken en schoenen. Dat hoort zo, vind ik, voor de show.”
Lasagne van Lianne
Tijdens trainingen schiet Hofland regelmatig langs de Jumbo. “Daar zijn er veel van in Brabant,” zo weet hij. De speciale pas die alle renners van de ploeg begin dit jaar ontvingen, komt goed van pas.
“Met die pas kunnen we zonder briefgeld en munten toch een flesje water, banaan of blikje cola halen. Voor de rest kom ik eerlijk gezegd niet zo vaak in de supermarkt. Ik woon nog bij mijn ouders. Dat bevalt goed. Ik ben vaak van huis en als ik een keer thuis ben, is het fijn als ik me niet heel druk hoef te maken. Ik kan wel koken, maar doe het niet vaak. Mijn moeder kan goed en gezond koken. Dan ga ik haar toch niet in de weg lopen in de keuken, haha.”
Vooral de lasagne van moeder Lianne valt bij Hofland in de smaak. “Die is heerlijk. Ik ben sowieso gek op Italiaans eten.”
Hopelijk stuwt de Italiaanse keuken Hofland in mei naar hoge hoogten als hij in zijn aanhoudende jacht op succes en verbetering gaat proberen een etappe te winnen in de Giro. “Dat zou heel mooi zijn.”
*De leden van de Team LottoNL-Jumbo-fanclub hebben dit interview vorig week al ontvangen in een exclusieve nieuwsbrief.
Het is oktober 2013. Hofland heeft gedurende zijn eerste seizoen als broodwielrenner al een paar keer aan een overwinning mogen ruiken. In Turkije, Denemarken en Canada noteerde hij derde plaatsen, maar een zege bleef steeds net buiten bereik. In het verre oosten is het aan het einde van het wielerjaar eindelijk raak. Na opnieuw een derde plaats in Beijing, wint Hofland in de Tour of Hainan drie etappes en rijdt hij vanaf begin tot eind in de gele trui.
De naam ‘Hofland’ wordt definitief gevestigd op 2 maart 2014, een jaar en 25 dagen na zijn eerste race in het profpeloton. Als 22-jarig broekie finisht hij achter klassiekerklasbak Tom Boonen en wordt tweede in Kuurne-Brussel-Kuurne. Amper een week later, is de eerste World Tour overwinning een feit. In de tweede etappe van Parijs-Nice moeten erkende sprinters als John Degenkolb en Nacer Bouhanni er in het Franse dorpje Saint-Georges-sur-Baulche aan geloven.
Van zwemmen naar Vlaanderen
Hofland weet dat het snel is gegaan met hem. Op zijn 14e stopte hij pas met zwemmen om te gaan fietsen. “Ik wilde niet altijd maar hetzelfde baantje afleggen.” Echt tijd om bij zijn ontwikkeling stil te staan, heeft het inmiddels 23-jarige talent echter niet. Een nieuw seizoen betekent nieuwe doelen, nieuwe kansen en dat is dan ook waar hij zich compleet op stort. Dit jaar verschijnt Hofland voor het eerst aan het vertrek van de echt grote klassiekers, wedstrijden waar hij zich direct wil laten zien.
“Ik ben klaar voor de grote koersen,” stelt hij. Hoflands voorjaar ziet er als volgt uit: Kuurne-Brussel-Kuurne, Parijs-Nice, Milaan-San Remo, Dwars door Vlaanderen, Gent-Wevelgem, Ronde van Vlaanderen.
“Ik heb vorig jaar in Kuurne en Dwars door Vlaanderen al een beetje kunnen ruiken aan de voorjaarsklassiekers. Ik weet nog dat ik als eerstejaars de Omloop Het Nieuwsblad reed. Dat was op dat moment de grootste schok van mijn leven. Na elke bocht en richting elke heuvel was het volle bak sprinten. Na 150 kilometer was ik helemaal leeg.”
Niet té veel respect
Inmiddels is Hofland een stuk verder. “Ik merk dat ik stappen heb gezet. Het was super speciaal om grote wedstrijden tussen de grote mannen te rijden. Tijdens de eerste twee jaar keek ik mijn ogen echt wel uit, maar nu wil ik echt presteren en kan ik niet al te veel respect meer hebben voor wie dan ook. Nu ben ik tijdens de koers alleen maar bezig met presteren.”
Leren van Vanmarcke
Hofland heeft veel aan zijn ploegmaat Sep Vanmarcke, een klassiekerspecialist bij uitstek. “Sep deelt veel informatie met mij en de rest van de ploeg. Over bandenspanning en het parcours zelf bijvoorbeeld. Hij kent de omgeving als zijn broekzak en weet precies waar je van voren moet zitten. Parcourservaring is in België heel belangrijk met al dat draaien en keren.”
“Sep helpt ons heel graag. Dat is goed voor de ploeg en natuurlijk ook in zijn eigen voordeel. Zelf kijk ik oude wedstrijden vaak terug. Om ervan te leren. Koersen als Gent-Wevelgem, Milaan-San Remo en de Ronde van Vlaanderen heb ik bijvoorbeeld nog niet eerder gereden. Oude beelden terugkijken helpt me in mijn voorbereiding.”
Hofland bekijkt de YouTube-filmpjes van aanvallen op de Kemmelberg, Poggio of Oude Kwaremont terug met een heel bewust doel voor ogen. Hij wil dit jaar zelf schitteren. “Ik wil heel graag top tien rijden in een van die koersen. In Gent-Wevelgem wil ik sowieso in de eerste groep finishen. Als dat niet lukt, ben ik teleurgesteld.”
NK
Het weekeinde van 28 juni staat met rood omcirkeld in de kalender van Hofland. Op die dag wordt in het Drentse Emmen het Nederlands kampioenschap op de weg verreden. “Ik heb als belofte een half jaar met de kampioenstrui mogen koersen en dat is gewoon heel vet. We rijden in Emmen en dus is het parcours waarschijnlijk wel vlak. Als ik goed uit de Giro kom, bestaat de kans dat ik een van de beschermde mannen wordt.”
Dat er met Roompot een nieuwe Nederlandse formatie is opgestaan is geen nadeel voor Team LottoNL-Jumbo denkt Hofland. “Ook toppers als Lars Boom en Niki Terpstra rijden nu met eigen blokjes. De laatste jaren reed iedereen op het wiel van onze kopman, nu moet iedereen naar elkaar kijken,” analyseert de jongeling.
Giro d’Italia
Eerst heeft Hofland zoals gezegd nog ambities wat betreft het grote ronde-werk. “Ik ga in de Giro d’Italia voor etappewinst!” Slechts één keer eerder koerste hij in het land van de pizza en de mode. Dat was in 2009, de Settimana Ciclistica Lombarda By Bergamasca. “Ik ging vroeger wel altijd op vakantie naar het Gardameer, maar veel wedstrijden heb ik er niet gereden.”
Hofland weet wel dat koersen in Italië behoorlijk stressvol is. “Dat heb ik van diverse renners gehoord, ja. Je hebt veel smalle passages door dorpjes met drommen toeschouwers en het is veel draaien en keren. Bovendien is het weer vroeg in het jaar nog behoorlijk onvoorspelbaar. Het spreekt mij allemaal wel aan. Ik kijk er naar uit.”
Rechtzetten
Na de teleurstellend verlopen Vuelta a España van vorig jaar hoopt Hofland in Italië het een en ander recht te zetten. Hij kwam met een heel goede vorm aan in Spanje en wist in de vijfde etappe een derde plaats te pakken, maar kreeg daarna last van een luchtweginfectie die hem in de Tour of Utah ook al dwarszat. “Ik moest aan de antibiotica. Na tien dagen was ik helemaal leeg en kon ik niet anders dan afstappen.”
Zware klapper California
Hofland baalde als een stekker. Niet alleen omdat hij op zijn verjaardag moest afstappen, maar ook omdat hij vanwege een zware klapper in de Tour of California zijn doelen al had moeten bijstellen. “Ik wilde in de VS heel graag goed voor de dag komen, maar die val gooide roet in het eten. Nu ging ik mijn nieuwe doel ook niet halen, dat waren twee flinke tegenslagen achter elkaar. Ik was echt even mijn moraal kwijt. Ik trainde wel, maar echt plezier had ik er niet in.”
De val in California was (een van de) ergste in Hoflands prille carrière. Het gebeurde niet eens in volle koers, maar op de wegen rond een stad met de sprookjesnaam Thousand Oaks ging het goed mis. “Ik reed op achterstand, was gelost. In een blinde bocht kon ik door toerfietsers niet de ideale lijn rijden. Plots vloog ik over de kop. Ik weet niet meer precies wat er gebeurde, maar ik eindigde op de vangrail. Ik wilde opstaan, maar kon niet eens van de grond komen. Ik kon moeilijk ademen en er hingen allemaal mensen boven me. Toen wist ik wel dat het fout zat.”
Wandelen
Hofland moest vanwege een aantal gebroken ribben en een breuk in een ruggenwervel twee weken in de Verenigde Staten blijven. Van de dokters mocht hij niet in het vliegtuig stappen. Zijn vader mocht dat wel en vloog vanuit Nederland direct naar zijn zoon. Samen maakten ze van de nood een deugd aan de Amerikaanse oostkust. “Voor mijn herstel was het goed om te wandelen zeiden de dokters. Samen met mijn vader heb ik al lopend nog Los Angeles verkend. Dat werd nog best gezellig.”
Oltre XR2
Hofland weet zich in zijn doorlopende jacht op succes gesteund door een metgezel. Een metgezel die hem altijd bijstaat, in goede én slechte tijden: de Bianchi Oltre XR2. “De band was vanaf het begin goed, want ik won er direct wedstrijden mee. Ik vind de Bianchi gewoon heel lekker fietsen. Door het extra carbon in de bovenhuis is hij lekker strak en kun je er goed mee manoeuvreren in de sprint. Hij is heel direct en doet precies wat je wil. Wat betreft conform is het ook een fijne fiets. Je kunt zonder problemen lange ritten maken.”
De nieuwe kleuren van de fiets doen Hofland goed. “Ja, ik vind deze fiets een stuk mooier dan die van vorig jaar. Het zorgt bij mij ook voor extra vertrouwen. We stralen nu meer uit. Ik koers persoonlijk ook graag met witte sokken en schoenen. Dat hoort zo, vind ik, voor de show.”
Lasagne van Lianne
Tijdens trainingen schiet Hofland regelmatig langs de Jumbo. “Daar zijn er veel van in Brabant,” zo weet hij. De speciale pas die alle renners van de ploeg begin dit jaar ontvingen, komt goed van pas.
“Met die pas kunnen we zonder briefgeld en munten toch een flesje water, banaan of blikje cola halen. Voor de rest kom ik eerlijk gezegd niet zo vaak in de supermarkt. Ik woon nog bij mijn ouders. Dat bevalt goed. Ik ben vaak van huis en als ik een keer thuis ben, is het fijn als ik me niet heel druk hoef te maken. Ik kan wel koken, maar doe het niet vaak. Mijn moeder kan goed en gezond koken. Dan ga ik haar toch niet in de weg lopen in de keuken, haha.”
Vooral de lasagne van moeder Lianne valt bij Hofland in de smaak. “Die is heerlijk. Ik ben sowieso gek op Italiaans eten.”
Hopelijk stuwt de Italiaanse keuken Hofland in mei naar hoge hoogten als hij in zijn aanhoudende jacht op succes en verbetering gaat proberen een etappe te winnen in de Giro. “Dat zou heel mooi zijn.”
