Het voorjaar was al veelbelovend. Jorgenson triomfeerde in Dwars door Vlaanderen en schreef later Parijs-Nice op zijn naam. “Het hoogtepunt van het jaar was zonder twijfel de finish in Nice. Ik reed langs mijn appartement en realiseerde me dat ik Parijs-Nice had gewonnen. Het was een totaal onverwachte overwinning en een gevoel dat ik misschien nooit meer zal overtreffen. Als ik er alleen al aan denk, krijg ik telkens weer een glimlach op mijn gezicht”, vertelt Jorgenson.

Zijn succes in Parijs-Nice bleek geen toeval. In het Critérium du Dauphiné bewees hij opnieuw zijn vorm met een tweede plaats in het algemeen klassement. In de Tour de France bewees Jorgenson zijn klasse als meerdaagse renner. Hij eindigde als achtste in het algemeen klassement, de beste prestatie van een Amerikaan in een decennium. Bovendien speelde hij een belangrijke rol in de ondersteuning van Jonas Vingegaard, die als tweede eindigde. 

Jorgenson gaf alles om zijn Deense ploeggenoot een derde zege op rij te schenken, maar dat bleek tevergeefs. “Op de Plateau de Beille wisten we dat we als team alles hadden gegeven om de Tour opnieuw te winnen, maar dat het niet genoeg was. Het was een lange klim, waarbij ik luisterde naar Grischa Niermann die Jonas door die nederlaag begeleidde.”

“Dit jaar was in zoveel opzichten een droom”, stipt de Amerikaan nog maar eens aan. “Ik heb grenzen verlegd waarvan ik niet wist dat ze mogelijk waren, en dat is te danken aan het werk van het team en mijn toewijding om het plan zo goed als mogelijk te volgen.”

Jorgenson schrijft zijn vooruitgang toe aan veranderingen in zijn training en techniek sinds zijn overstap naar Team Visma | Lease a Bike. Hij werkte nauw samen met een biomechanicus om zijn traptechniek te verbeteren. “Ik moest mijn spiergeheugen als het ware vergeten, of dat patroon doorbreken. Dat heeft een wereld van verschil gemaakt.” Ook buiten de fiets heeft hij veel geleerd. “Ik heb mezelf beter leren kennen. Ik weet nu wat ik nodig heb om succesvol te zijn.”

Reeds verzadigd is Jorgenson na een eerste seizoen vol succes allerminst. “Ooit hoop ik voor het klassement in een grote ronde te gaan. Dat zeg ik omdat ik mijn mening dit jaar enigszins heb herzien. Ik kende in de Tour geen enkele slechte dag. Natuurlijk waren er momenten waarop het wat moeizamer ging, maar ik ben geen enkele keer door het ijs gezakt. Met name in de derde week voelde ik me heel erg in mijn sas. Ooit wil ik er dus voor gaan. Wanneer dar moment er gaat komen, weet ik niet. Ik heb er geen haast bij. Ik kan in ieder geval niet wachten om te starten aan 2025. We hebben werk te verrichten”, besluit Jorgenson zijn verhaal gemotiveerd.