“Blijkbaar kan er in een grote ronde van alles gebeuren.” Dat is de belangrijkste les die Tim van Dijke meeneemt uit de Giro d’Italia, de eerste grote ronde van zijn carrière. “Het is al een behoorlijk ontdekkingstocht geweest. Natuurlijk was ik super blij toen ik hoorde dat ik alsnog naar de Giro mocht. Je eerste grote ronde is iets waar je van droomt. Natuurlijk had ik liever een wat specifiekere voorbereiding gehad, nadat ik ook al een druk voorjaar had gereden. Maar ik denk dat ik wel bewezen heb dat ik er opnieuw sta.”

Van Dijke behoorde samen met zijn tweelingbroer Mick en Olav Kooij tot de eerste lichting van het opleidingsteam van Team Visma | Lease a Bike. “Om in Turijn samen met Olav aan de start van onze eerste grote ronde te kunnen staan, was heel bijzonder”, aldus Van Dijke. “Samen hebben we best veel meegemaakt en we keken hier dan ook enorm naar uit.”

De Zeeuw zou een belangrijke rol spelen in de eerste sprintritten van deze Giro. Hij leidde lead-out Christophe Laporte naar de diepe finale, waarna de Fransman Kooij lanceerde. Een zesde en vierde plaats in de eerste twee sprints stemden optimistisch, maar de ploeg was naar Italië afgereisd om ritzeges te boeken. “Het was jammer dat het die eerste ritten nog niet helemaal lukte, maar je voelde wel dat het erin zat. Dan is het zaak om te blijven geloven en er iedere sprint weer vol voor te blijven gaan.”

Nadat eerst Robert Gesink en later ook Laporte uitvielen, was het aan Van Dijke om Kooij in de negende etappe naar Napels zo goed mogelijk de finale in te leiden. Kooij sprintte vervolgens op indrukwekkende wijze naar de overwinning. “Dat was echt een heel speciaal gevoel, ik had overal kippenvel”, blikt Van Dijke terug. “Het voelde bijna alsof ik zelf ook had gewonnen, zo trots was ik op Olav en het team. Van die eerste wedstrijdjes met het Development Team in Oost-Europa tot een massasprint winnen in de Giro: wat een weg hebben we samen afgelegd.”

Na die euforie, volgde al snel de ontnuchtering: Kooij werd ziek tijdens de rustdag en moest opgeven. Een dag later moest ook klassementsrenner en op dat moment leider in het jongerenklassement Cian Uijtdebroeks opgeven. “Dat was een enorme teleurstelling natuurlijk”, vertelt Van Dijke. “Onze twee leiders vielen binnen twee dagen weg. En dat terwijl we echt het gevoel hadden dat er nog veel mooie dingen hadden ingezeten: nog meer ritzeges met Olav en Cian was echt heel sterk bezig voor een mooi eindklassement. De dag dat Cian moest opgeven, gingen Edoardo Affini en ik in de aanval. Dat illustreert wel de instelling die we hier allemaal nog hebben: we willen ervoor blijven knokken.”

Dat bleek in etappe dertien opnieuw. Nadat hij eerder al twee verschillende posities in de sprinttrein had ingenomen, ging Van Dijke nu zelf zijn kans in een massasprint. En met resultaat: hij werd vierde. “Ik had echt niet verwacht dat ik dat zou kunnen, maar Jan Tratnik overtuigde me om erin te geloven. Hij had gelijk.”

Het sterkt Van Dijke, maar ook zijn overgebleven ploeggenoten Affini, Tratnik en Attila Valter in de gedachte dat er nog iets mogelijk is in de slotweek van de Giro. “We hebben allemaal al getoond dat we mee kunnen spelen om de overwinning in deze koers. We willen ervoor blijven gaan en samen met de ploegleiding maken we voor iedere rit een plan. Persoonlijk wil ik graag nog meesprinten in de twee massasprints die er normaal gezien nog aankomen. Ik voel me nog goed en kijk uit naar de slotweek.”