Na de eerste van in totaal vijf rondes die moesten worden afgelegd, weekten zes renners zich los van het peloton. Lemmen, die vlak in de buurt van Veenendaal woont, was één van hen en pakte met zijn medevluchters een maximale voorsprong van tweeënhalve minuut. De kopgroep werkte goed samen en zorgde ervoor dat het peloton alle zeilen moest bijzetten om de vlucht van de dag in te rekenen.

Op twee kilometer van de aankomst moest de kopgroep uiteindelijk haar meerdere erkennen in het peloton. "Het was een pittige dag. Na een kilometer of 25 reden we met een sterke groep weg, al duurde het nog best lang voordat het peloton ons liet gaan. Uiteindelijk kregen we een mooie voorsprong en op het moment dat het peloton ging versnellen, versnelden wij ook."

"Met nog anderhalve ronde te gaan, dacht ik: nou, we rijden nog niet eens volle bak. Als wij straks gas gaan geven, rijden ze het niet zomaar dicht." Na de laatste passages van de Grebbeberg en het Paardenveld werd het gat echter steeds kleiner. "Dan merk je toch wel dat die drie uur in de aanval niet in de koude kleren zijn gaan zitten. Nee, ik was niet verbaasd dat de benen vol begonnen te lopen."

Lemmen, die als Soesterberger regelmatig in deze regio traint, geeft aan dat hij extra gemotiveerd was om in de vlucht te geraken. "Met de ploeg hadden we bedacht dat er iemand van ons mee moest zitten in de ontsnapping. Omdat ik hier in de buurt woon, leek het mij wel leuk om vooruit te rijden. Er stonden veel bekenden langs het parcours. Het was de eerste keer dat m’n ouders, broertje en zusje er met z’n allen bij waren. Dat is wel speciaal."