Nog voor de eerste kasseistroken opdoemden, waren er al de eerste valpartijen. Van Aert ging tegen de vlakte samen met ploeggenoot Steven Kruijswijk. Het lukte het duo terug te keren in het peloton.

Het tweede gedeelte van de etappe brak aan en daarin kregen de renners elf kasseistroken voor de kiezen, met daarin bijna twintig kilometer aan kasseien. Ondanks dat de meeste renners van Team Jumbo-Visma zich positioneerden op de voorposten van het peloton, kon de ploeg mechanisch en fysiek malheur niet ontvlieden. Vingegaard had materiaalpech en werd door enkele ploegmaats weer op weg geholpen. De Deen moest even later van fiets wisselen en werd zo gedwongen om, omringd door teamgenoten, de achtervolging op de concurrentie in te zetten.

Kort daarna kwam de scherp ogende Roglic ten val. Door een rondslingerende hooibaal lukte het de Sloveen niet een aanraking met het Franse asfalt te vermijden. Eigenhandig zette de kopman zijn schouder terug in de kom, waarna ook hij met de steun van enkele ploeggenoten noodgedwongen de achtervolging diende in te zetten.

Van Aert reed met Vingegaard in zijn wiel een groot deel van het peloton voorbij. De Belg redde zijn gele trui hoogstpersoonlijk en zag Vingegaard de schade beperken. Roglic toonde zich ondanks zijn fysiek ongemak een ware vechter door op de resterende kasseistroken zelf op kop te rijden. De Sloveen strandde uiteindelijk op iets minder dan drie minuten van dagwinnaar Simon Clarke, een van de renners uit de vroege vlucht.

“Zulke hectische dagen als vandaag zitten er helaas ook tussen”, verklaart Van Aert na afloop. “Na mijn valpartij zat de schrik er goed in. Helaas bleek het niet het enige pechgeval binnen onze ploeg. Het was chaos troef vandaag. Gisteren vochten we aan het front, vandaag waren we gedwongen te vechten in de achterhoede. Ik ben trots op het hele team dat we ook echt strijd hebben geleverd. Ik verwachtte niet dat ik de gele trui nu nog steeds om mijn schouders zou hebben. Daar was ik onderweg ook totaal niet mee bezig. Christophe Laporte en ik bleven bij Jonas. Ik denk dat we ons redelijk hebben teruggeknokt. Het was een ware thriller, maar niet hetgeen waar we vooraf op hoopten.”

Van Aert’s inspanningen zorgden ervoor dat Vingegaard de schade beperkte tot slechts enkele seconden. “Dit is een ongelooflijke teleurstellende dag voor ons”, erkent de Deen. “Primoz en ik kenden beiden de nodige pech vandaag. Zelf kom ik er door geweldig werk van de ploeg nog redelijk van af. Primoz is een stuk ongelukkiger. Het belangrijkste is dat hij fysiek in orde is. We hebben nog steeds alle kansen. We gaan zien wat we kunnen bewerkstelligen in de bergen met deze sterke ploeg.”

“Ik ben blij dat ik mijn weg kon vervolgen. Ik moest even gaan zitten om mijn schouder terug te zetten. Dat was heel pijnlijk, maar ik weet hoe ik moet handelen in zo’n situatie. Ik heb alles gegeven in de achtervolging. Daarin kan ik mezelf en de ploeg niets verwijten. Hopelijk herstel ik hier snel van. We blijven ons met de ploeg richten op onze doelen”, klinkt het uit de mond van Roglic.

Ploegleider Grischa Niermann maakt eveneens de balans op. “Het was geen beste dag voor ons. Het begon al met de val van Wout. Daardoor verliep de aanloop naar de kasseien niet optimaal. Jonas werd vervolgens vanachter aangereden en kreeg zodoende een probleem met zijn materiaal. Het wisselen van fiets verliep niet zoals vooraf besproken, maar daar is achteraf helaas niets meer aan te veranderen. Nadat we een beetje bekomen waren van de eerste pechgevallen, viel Primoz tot overmaat van ramp over een zak met hooi die op de weg dwarrelde. Het duurde door zijn fysiek ongemak even voordat hij zijn weg kon vervolgen. Het kan niet iedere dag feest zijn, maar het is duidelijk dat dit geen uitkomst is waarmee we tevreden zijn”, sluit Niermann af.