De Belgische nationale kampioen ging na zijn tweede plaats in de massasprint van gisteren opnieuw vol aan de bak. Hij probeerde, na vele inspanningen in het begin van de etappe, in de kop van de koers te geraken. In de afdaling naar de voet van de eerste beklimming van de Mont Ventoux sloot hij bij de koplopers aan, om vervolgens zijn stijgende vorm te showen.

Op de tweede beklimming van de ‘Reus van de Provence’ liet Van Aert zien wat hij waard was. Hij loste zijn medevluchters en reed op de macht naar de top. In de afdaling verloor hij niets van zijn pluimen en wist een paar kilometer voor de streep dat de overwinning hem niet meer kon ontglippen. In het kielzog van Van Aert maakte Jonas Vingegaard ook indruk. De jonge Deen schoof op naar de derde plaats in het klassement.

Het is voor Team Jumbo-Visma de eenentwintigste zege van het seizoen. Van Aert won eerder dit seizoen twee etappes in de Tirreno-Adriatico, de klassiekers Gent-Wevelgem en de Amstel Gold Race en het Belgische kampioenschap. Zijn aantal zeges in dit seizoen komt daarmee op zes stuks. Het is de vierde Touretappe die Van Aert op zijn naam schrijft, nadat hij eerder etappes won in 2019 en 2020.

“Ik ben sprakeloos”, zei Van Aert na de one-man-show. “Ik had aan het begin van de Tour nooit durven dromen dat ik deze etappe kon winnen. Gisteren voelde ik ineens dat ik vandaag ook weleens voor de ritzege wilde gaan. Ik vroeg aan het team of ik mezelf in de vlucht van de dag mocht knokken. Dit is misschien wel mijn mooiste overwinning ooit, want de Mont Ventoux is een van de meest iconische beklimmingen in de wielrennerij. Ik geloofde er onderweg in en met geloof is alles mogelijk. De support was bovendien overweldigend. Het was een eer om in de nationale trui de Ventoux op te rijden.”

Van Aert kende een lastige voorbereiding op de Tour. “Het was voor mij, door de operatie aan mijn blindedarmontsteking, moeilijk om op mijn topniveau aan deze Tour te beginnen. En dan hadden we in de eerste week ook nog eens zoveel pech. Met Primoz Roglic verloren we onze kopman en met Robert Gesink onze superknecht. Vandaag hebben we helaas ook onze ervaren kracht Tony Martin verloren. In de finale viel gelukkig alles op z’n plaats. Het is een kwestie van blijven gaan en iedere keer de knop weer kunnen omzetten. Dit werkt alleen maar meer motiverend. Ik ga, net als het hele team, ook Jonas blijven helpen. Hij is supersterk.”

De etappe begon voor de ploeg van manager Richard Plugge met een enorme domper. Tony Martin kwam hard ten val en moest de strijd helaas staken. Na een medische check in het ziekenhuis werd bekend dat de Duitser geen botbreuken overgehouden heeft aan zijn val. Hij is uitgebreid gehecht en verbonden aan zijn wonden.