Team Jumbo-Visma startte met een uitgedokterd plan. Dat werd voor de buitenwacht ook duidelijk op zo’n honderd kilometer van de streep. De koers was pas net halverwege en de zwaarste heuvels en kasseistroken lagen nog in het verschiet, maar dat weerhield de Nederlandse formatie er niet van om de knuppel in het hoenderhok te gooien. De gashendel werd opengetrokken, de eerste scheuren ontstonden, en veertien renners waren bij de pinken om mee te glippen in een uitvalspoging. Onder hen Tiesj Benoot, Christophe Laporte, Tim van Dijke, Jan Tratnik, Nathan Van Hooydonck en Van Baarle.

Tratnik en Van Hooydonck hielden lang stand en reden in een sterke groep tussen het peloton en een vluchtgroep van zeven. Team Jumbo-Visma had hiermee de koers in handen en dwong de concurrentie tot achtervolgen. Op de Molenberg explodeerde de koers echt. Na beulswerk van Van Hooydonck en Laporte was het Van Baarle die erop uit trok. In een mum van tijd vatte hij post in de voorste groep van de wedstrijd.

Niet veel later, op de Muur van Geraardsbergen, liet de winnaar van Parijs-Roubaix ook zijn laatste medevluchter ter plekke. De concurrentie trachtte Van Baarle nog in te rekenen, maar die moeite bleek tevergeefs. In de straten van Ninove had de laureaat alle tijd om het zegegebaar te maken. Enkele tientallen seconden later kwam Laporte als derde over de streep.

“Ik kan nog maar moeilijk woorden vinden voor deze prachtige overwinning”, stamelt Van Baarle na de finish. “Dit was natuurlijk een heerlijke eerste koers. We hebben de afgelopen winter hard gewerkt en veel trainingsarbeid verricht. Het is het allemaal waard geweest. Het was ons plan om de koers al vroeg hard te maken. Dat hebben we met zijn allen perfect uitgevoerd. Het is puur op instinct dat ik op veertig kilometer van de streep wegreed uit het peloton. De ploeg gaf me mee dat ik vooral mijn gevoel moest volgen. Dat heb ik gedaan. De overwinning in Parijs-Roubaix was natuurlijk prachtig, maar ik kan verzekeren dat deze ook heel hoog op mijn erelijst komt te staan.”

Van Baarle analyseert na afloop de koers vanaf het moment dat hij ten aanval trok. “We kwamen met een aantal sterke jongens voorop te zitten. Ik had eigenlijk gehoopt dat ze iets langer aan het front bleven, zodat we samen konden ronddraaien. Maar al snel merkte ik dat ik de enige was die nog iets over had. Toen dacht ik bij mezelf dat het niet slecht was om die jongens te lossen. Daardoor kwamen onder anderen Christophe en Tiesj in een nog betere situatie. Het was daarna verstand op nul en volle bak doortrekken. Ik heb helemaal geen tijdsverschillen meegekregen. In de laatste kilometer keek ik even achterom en wist ik dat het goed zat. Ik kon toen gaan genieten”, glundert de kersvers winnaar van de semi-klassieker.

Ook Benoot bewierookt het sterke werk van de voltallige ploeg. “Het was echt een uitgestippeld plan om de koers al vroeg te doen ontploffen. Ik denk dat ik nog nooit heb meegemaakt dat een plan zo dicht tegen de perfectie aanzat. Nadat we met zes man ten aanval trokken, wilden we de koers geen moment meer laten stilvallen. Jan en Nathan creëerden een prima situatie, waardoor wij ons in het peloton konden laten meevoeren. We hebben vandaag aangetoond dat we met meerdere renners dit soort koersen kunnen winnen. Misschien waren we op voorhand al de favoriet, maar het is zo ontzettend moeilijk om het dan ook waar te maken. We hebben het volkomen verdiend. Ik ben ontzettend trots op de ploeg. We zijn een hecht team. Dat gevoel van eenheid ontstaat als je lang samen richting dezelfde doelen toewerkt. We zijn het voorjaar op een goede manier gestart en gaan ons best doen er het maximale uit te halen”, sluit Benoot af.