Een kopgroep kreeg vrij snel vanuit de start in Antwerpen een vrijgeleide en namens Team Jumbo-Visma hield Edoardo Affini de vluchters onder controle. Van Aert zat steevast van voren en het team was in het middenrif van ‘Vlaanderens Mooiste’ behoorlijk actief in de frontlinie. In de finale kon Van Aert meerdere keren de aanvallen van de favorieten counteren, maar op de laatste beklimming van de Oude Kwaremont moest hij een gaatje laten. Van der Poel en Asgreen raasden vervolgens op de Paterberg af, waar Van Aert de achterstand niet kon repareren.

In de twaalf resterende kilometers richting Oudenaarde probeerde de Vlaming nog om terug te keren, maar hij belandde in de achtervolgende groep. In een sprint om de ereplaatsen perste de nummer twee van 2020 er uiteindelijk een zesde plaats uit.

“Ik was niet goed genoeg om te winnen”, vertelde Van Aert na afloop. “Vanaf de tweede beklimming van de Oude Kwaremont merkte ik al dat ik geen oversschot meer had. Ik was blij dat ik toen eigenlijk nog op de juiste plaats zat. Op het laatst was het gewoon op. Op de derde en laatste keer Oude Kwaremont ging het niet meer van harte. De benen waren er niet. Zeker op de Paterberg was het zwoegen en strompelen om boven te geraken.”

“Toch heb ik geen steken laten vallen”, vervolgde hij. “Ik heb er alles proberen uit te halen, maar uiteraard had ik op wat meer gehoopt. De komende week ga ik uitrusten om met een goede vorm aan de start van de Brabantse Pijl en de Amstel Gold Race te verschijnen. De Ronde was natuurlijk het hoogtepunt van het voorjaar, dus dit moet wel eerst even bezinken.”